
Diep in de nachtmerriewereld van het stille tijdperk rijst Nosferatu op, een meesterwerk uit 1922 dat de grenzen van horrorcinema verlegt. Geregisseerd door Friedrich Wilhelm Murnau en gebaseerd op Bram Stokers “Dracula,” schetst deze Duitse klassieker een angstaanjagende visie op vampirisme, vol mysterieuze schaduwen, expressieve acteerprestaties en een griezelig aandoend decor.
De film volgt de onfortuinlijke Hutter, een jonge landmeter die naar Transylvanië wordt gezonden om een eigendom te inspecteren. Hij ontmoet Graaf Orlok, een geheimzinnig figuur met een huiveringwekkende aanwezigheid en ijse koude ogen. Hutter ontdekt al snel de ware aard van Orlok: hij is Nosferatu, een eeuwenoude vampier die honger heeft naar bloed.
Orlok reist in een kist vol aarde naar Bremen, waar hij de mooie Ellen, Hutters vrouw, te gronde richt. De film volgt de verschrikkelijke gevolgen van Nosferatus aanwezigheid: ziekte breekt uit en de stad wordt geteisterd door angst.
Personage | Acteur | Rol |
---|---|---|
Hutter | Gustav von Wangenheim | Een jonge landmeter die zich in Transylvanië bevindt en Nosferatu ontmoet |
Ellen | Greta Schröder | Hutters vrouw, een beeldschoon doelwit voor Nosferatu’s avances |
Graaf Orlok/Nosferatu | Max Schreck | De angstaanjagende vampier met zijn groteske uiterlijk en overheersende aanwezigheid |
De acteerprestaties in “Nosferatu” zijn fenomenaal. Gustav von Wangenheim speelt Hutter met een overtuigende mix van angst en vastberadenheid, terwijl Greta Schröder een aangrijpende Ellen neerzet die worstelt met de verschrikkelijke waarheid over haar lot.
Max Schreck echter steelt de show als Nosferatu. Zijn griezelig realistische schokkende uiterlijk, met zijn puntige oren, lange nagels en diepliggende ogen, blijft tot op de dag van vandaag een iconisch beeld in de horrorfilmgeschiedenis.
Schreck speelde de rol met een ongekende intensiteit, waardoor de vampier zowel bedreigend als tragisch werd. “Nosferatu” is meer dan alleen een schrikvertelling; het duikt diep in de psyche van zijn personages en verkenent thema’s als goed versus kwaad, liefde en dood, schuld en verlossing.
Het filmwerk is eveneens een meesterwerk. Murnau gebruikte expressieve cameratechnieken om een griezelige sfeer te creëren. Schaduwen dansen over de muren van kasteelen en kerken, terwijl mist en duisternis de stad in hun greep houden. De soundtrack, die grotendeels uit orgelmuziek bestaat, versterkt de angst en spanning.
“Nosferatu” heeft een blijvende invloed gehad op het horrorgenre. Veel latere films hebben inspiratie geput uit Murnaus visie.
De film wordt gezien als een van de eerste echte horrorfilms, die niet alleen de kijker doet schrikken maar ook diepgaande vragen oproept over het menselijk bestaan. “Nosferatu” blijft een tijdloze klassieker, een meesterwerk dat je lang zal blijven achtervolgen.